آيا مسلمان بي نماز نيكوكار به بهشت ميرود ؟

يعني شرط قبولي و پذيرش ساير اعمال خير انسان، قبولي نماز است . به اين معني كه اگر انسان كارهاي خيري انجام بدهد و نماز نخواند و يا نماز بخواند اما نماز نادرست و غير مقبولي كه رد بشود ، ساير كارهاي خير اوهم رد مي شود .
التبه ناگفته نماند كه اميد رحمت براي همگان وجود دارد، رحمتي وسعت كل شئ، يعني اگر خداوند عقوبتي را براي عملي مثل ترك نماز وضع كرد ميتواند ببخشد و عقوبت نكند، اما خوف عقوبت انگيزه خوبي براي نماز است.

پرسش :من يه شخصي را از اقوام ميشناسم كه بردن نامشان جايز نيست
ايشون ميگن من نماز نميخونم چون اونايي كه نماز ميخونن اكثرشون بدترين گناهها را انجام ميدن
مثلا غيبت و................
و ايشون ميگن من اگه نماز نميخونم اين كارا را هم نميكنم پس گناهي بر من نيست

پاسخ:
1- قيد اكثرشون اصلا درست نيست. بله قبول داريم تعدادي از كساني كه نماز مي خوانند متأسفانه مرتكب گناه هم مي شوند.
2- ايشان با نماز نخواندن يكي از بزرگترين گناهان را انجام مي دهند. در دين به انجام هيچ واجبي به اندازه نماز سفارش نشده است.
در قرآن خداوند امر كرده كه نماز بخوانيد (اقيموا الصلوة) و كسي كه نماز نمي خواند امر خدا را اطاعت نكرده است و سرپيچي از طاعت خداوند كرده است و چه گناهي از اين بالاتر.
پس اگر بگوييم گناه اين فرد بيشتر از آن ها (كساني كه نماز مي خوانند و غيبت مي كنند و ...) نباشد قطعا كمتر نمي باشد.

پرسش : اگر اين طور باشه كه بر خلاف رواياتي كه گفته شده كه تعداد بهشتيان در نهايت بسيار بيشتر از جهنميها خواهد بود.و جز كفار ودشمنان دين كسي در جهنم نميمونه.ولي از جوابهاي شما نتيجه ميگيرم كه علاوه بر پيروان اديان ديگر اكثر مسلمانان هم رنگ بهشت رو نخواهند ديد.خودتون خوب ميدونيد در كشور اسلامي ما تعداد افراد بينماز خيلي خيلي بيشتر از نماز خونهاست.و حالا من اين سوال رو دارم كه همه ما انسانهاي خداپرست مهربان و مردمدار زيادي دور و برمون ديديم.كه بعضا كم نيستند ادمهايي كه بين انها شايد در خواندن نماز قصور كرده اند .ايا واقعا خداوندي كه رحمتش بي پايان است.همان طوري كه افرادي مثل ابوسفيان شمر و ابن ملجم رو در اتش جهنم براي هميشه جاويدان خواهد كرد.ايا اينگونه افراد مومن كه يك عمر دستشون به خير بوده و به خدا اعتقاد كامل داشتند رو در كنار اونها براي هميشه در اتش جهنم نگه خواهد داشت؟اين با عدالت خداوندي كه سازگار نيست.

پاسخ:
1- در روايات مي خوانيم كه مؤمن داراي دو نور است: نور «خوف» و نور «رجا» كه هر يك وزن شوند از ديگري افزون تر نيست; بنابراين اگر اميد كسي بيشتر از ترسش باشد، داراي ايمان ضعيف خواهد بود. بايد كوشش كرد تا بيم و اميد به موازات هم رشد كنند تا مبتلا به گناه نشويم و چنين است كه انسان هيچ گاه براي انجام گناه گستاخ نمي شود.پس نبايد با اميد به رحمت خداوند گناه كرد. خداوند همان گونه كه داراي رحمت است، كيفر وي نيز براي گناهكاران آماده است; بنابراين، اشتباه است كه تنها به رحمت خدا توجّه كنيم و خويشتن را از خشم او درامان بدانيم.
2- همه كسانى كه وارد جهنم مى‏ شوند، براى هميشه در جهنم نخواهند بود و تنها عده خاصى (مانند كافران) براى هميشه در جهنم خواهند بود.
براساس آيات و روايات، حقيقت آن است كه اگر آدمى، در مجموع رو به خدا داشته و خداخواه، مؤمن، و دوستدار حضرت رسول اكرم و اهل بيت باشد؛ ولى در اينجا خود را از آلودگى ‏ها و تعلّقات پاك نسازد، در قيامت با عذاب‏ ها و فشارها رو به رو بوده و به طبقه اعلاى جهنم خواهد رفت كه اگر به باطنش بنگرى، بهشت خواهد بود. مؤمن گناهكار، در اين جهنم موقت ، مدتى قرار خواهد گرفت تا بدين عذاب‏ ها تطهير شود و به بهشت قدم بگذارد.